در دنیای داستان نویسی بعد از ایده، همه چیز از پلات شروع می‌شود. یکی از غلط ترین تعریفاتی که راه نوشتن را بر تمام نوینسدگان خصوصا حوزه داستانی سخت و حتی ناممکن ساخته همین تعریفات دوزاری و باسمه ای از کلمات است. پلات چیست؟ پلات چارچوب و ساختار و روند

کانسپتش مشکل داره! امروز از صبح درگیر بزک دوزک سایت بودم. اما باز هم سر و شکل سایت را تغییری ندادم! یعنی در واقع کلی تغییر اعمال کردم، اما باز هم تهش شبیه قبل شده بود! گرافیک و تاثیری که بر اتمسفر محیط می‌گذارد برای من خیلی مهمه. آنقدر که

راهنمایی که بودم فهمیده بودم یادگیری ریاضی در صورتی برای من راحت هست که حتما یک مثال تصویری قابل درک از اون مبحث ارائه بشه. ریاضی به خطا علم ذهنی و داده و تحلیلی خطاب میشود اما انسانها فراموش میکنند اعداد و اعمال در طبیعت نیفتاده اند و برای کیفیت

کتاب بخوانیم یا نه؟ خب بله! البته کتاب بخوانید. اما چرا کتاب نمیخوانیم؟ آیا بی فایده بودن کتابها ما رو دلزده میکنه از ادامه کتاب؟ به شخصه تپه ای از کتب تمام نشده دارم. منظورم در حدیست که ممکنه یک صفحه از کتاب خونده باشم و کنارش گذاشته باشم یا

زندگی جستجو و اکتشاف است. پس باید دزد ایده ها بود؟ یکی از جنبه های مهم نوشتن همین اکتشاف هست. مینویسیم تا کشف کنیم که چی قراره بنویسیم؟ مینویسیم تا ارتباط با دیگران رو کشف کنیم. مینویسیم تا هم ذهنی ها رو کشف کنیم. تجربیات زیستی ما انسانها شباهتهای فراوان

“این کتاب سرشار از تناقض هست. نگاه کن. نگاه کن چقدر تناقض مگه میشه هم الف باشی هم ب؟” صداش رو بالا برده و در حالیکه با انگشت وسطش دائم داره میکوبه. سوال خیلی خوبی هست. قبلا راجع به تناقض نوشتم و گفتم که تناقض در حقیقت میتونه از عدم

سوال چیستی، چرایی و چگونگی از زمانی که یادم میاد با من همراه بودند و حالا در من نهادینه شدن. واسه خودشون ویلا ساختند و هر سه شنبه شمال رو میارن به ویلاشون و جوجه کتاب میزنند. برنامه رنگین کمان تو کودکی سه سوال چیه؟ چرا؟ و چطور؟ رو به

در ره ناراستی، کس نشود رستگار! کلمه رستگاری به زعم من، نه صرفا به دلیل اینکه اَبَر کلمه من هست، که به دلیل بار معنایی سنگینی که با خودش به همراه داره، واقعا کلمه گنده ای است! یعنی احتمالا اگر از این کلمه بدون روشمندی استفاده کنیم، مبتلا به گنده