از چند سال پیش که از خودم پرسیدم مشکل ما با جهان و مشکل جهان با ما چیست و فهمیدم ماجرای ایدئولوژی و مذهب مسئله‌ی اصلی نیست، یادم آمد می‌گفتند ایران جغرافیای سیاسی مهمی دارد.
و من می‌پرسیدم چه جغرافیایی؟
همه جا می‌نوشتن نفت. ایران روی نفت خوابیده و همه دنبال نفت ما هستند.
اما جایی از کار می‌لنگید. جایی از این جغرافیای سیاسی می‌لنگید.
نشستم نقشه‌ی جهان را گذاشتم روبه‌رویم و شروع کردم به زل زدن.
پیش خودم گفتم جواب توی جغرافیاست. اما صددرصد این جغرافیا نفت نیست.
چرا؟
وقتی نگاه کردم دیدم ایران همچنان صادرات نفتی دارد اما باز هم فلج شده. به لحاظ اقتصادی آسیب شدید خورده. پس نفت که کار می‌کرد و فراوان هم بود.
چه چیزی مهم بود؟
این جغرافیای مهم و این ژئوپلیتیک نکات دیگری داشت.
آن زمان نمی‌دانم دنبال حل چه معمایی از پاکستان و هند و چین بودم. اما به نقشه که خیره شدم جوابش این بود: چون هند ترمز پاکستان را بکشد تا به چین نزدیک نشود.
جغرافیا جواب بود.
سر این جستجو‌ها، اینستاگرام آرمین جنت‌خواه را توی اکسپلورمم نمایش داد.
پست‌هایش را.
دیدم کسی که دنبالش بودم را پیدا کردم.
شروع کنم به خواندنش.
آرمین جنت‌خواه برای من تا این لحظه در موضوع جغرافیا، بزرگترین معلم بوده.
و البته راستش را بگویم همیشه چند قدم جلوتر است. توی انتشار و جسارت نشر.
به جان ژئوپلیتیک که افتادم یواش‌یواش آن مسائل و رازهای مسخره از جنس عرفان و جادو و جنبل و ایدئولوژی فروریخت.
مادر مسائل اصلی خاورمیانه؟ جغرافیا.