راهنمایی که بودم فهمیده بودم یادگیری ریاضی در صورتی برای من راحت هست که حتما یک مثال تصویری قابل درک از اون مبحث ارائه بشه. ریاضی به خطا علم ذهنی و داده و تحلیلی خطاب میشود اما انسانها فراموش میکنند اعداد و اعمال در طبیعت نیفتاده اند و برای کیفیت

کتاب بخوانیم یا نه؟ خب بله! البته کتاب بخوانید. اما چرا کتاب نمیخوانیم؟ آیا بی فایده بودن کتابها ما رو دلزده میکنه از ادامه کتاب؟ به شخصه تپه ای از کتب تمام نشده دارم. منظورم در حدیست که ممکنه یک صفحه از کتاب خونده باشم و کنارش گذاشته باشم یا

زندگی جستجو و اکتشاف است. پس باید دزد ایده ها بود؟ یکی از جنبه های مهم نوشتن همین اکتشاف هست. مینویسیم تا کشف کنیم که چی قراره بنویسیم؟ مینویسیم تا ارتباط با دیگران رو کشف کنیم. مینویسیم تا هم ذهنی ها رو کشف کنیم. تجربیات زیستی ما انسانها شباهتهای فراوان

“این کتاب سرشار از تناقض هست. نگاه کن. نگاه کن چقدر تناقض مگه میشه هم الف باشی هم ب؟” صداش رو بالا برده و در حالیکه با انگشت وسطش دائم داره میکوبه. سوال خیلی خوبی هست. قبلا راجع به تناقض نوشتم و گفتم که تناقض در حقیقت میتونه از عدم

سوال چیستی، چرایی و چگونگی از زمانی که یادم میاد با من همراه بودند و حالا در من نهادینه شدن. واسه خودشون ویلا ساختند و هر سه شنبه شمال رو میارن به ویلاشون و جوجه کتاب میزنند. برنامه رنگین کمان تو کودکی سه سوال چیه؟ چرا؟ و چطور؟ رو به

در ره ناراستی، کس نشود رستگار! کلمه رستگاری به زعم من، نه صرفا به دلیل اینکه اَبَر کلمه من هست، که به دلیل بار معنایی سنگینی که با خودش به همراه داره، واقعا کلمه گنده ای است! یعنی احتمالا اگر از این کلمه بدون روشمندی استفاده کنیم، مبتلا به گنده

صراحت روشنی و شفافیت است. صراحت از ذهنی مرتب نشات میگیره و خشونت و هیجان عموما از ذهنی بسیار نامرتب و شلخته سرشار از انباشت ذهنی! صراحت از روشمندی پیروی میکند و هیجان و عصبانیت از ارائه گزاره ها با صدایی که مرتب بالا و بالاتر میره. صراحت از آرامش

نشخوار فکری معمولا افکار زیاد و گسترده ای نیست. اگر با نوشتن این نشخوارها رو بیاریم رو کاغذ احتمالا از دو سه صفحه بیشتر نمیشن و ما از خودمون میپرسیم آیا واقعا اونقدر که فکر میکردم حجم افکار پشت ذهنم زیاد بود؟ یا شاید تک واژه ها و کلماتی بودند

درباره اهمیت هدف گذاری و ارتباطش با خودکشی پزشکان، ابرکلمه، تیتر و نوشتن برای زندگی صحبت کردم. همونطور که چندین بار اشاره کردم، داشتن هدف کلی برای انجام کاری از مهمات حرکت در زمان هست. اما لازمه این هدف گذاری رو، صحت آن دونستم و در پستهای قبلی به صورت

ممکنه شما نویسنده باشید و دغدغه نویسندگی داشته باشید یا فقط یک انسان هستید مثل همه! مدارس و تعلیم و تربیت هم با درک این اصل شکل گرفتند. اما زمانهای زیادی هست که ما نمیتونیم داستان بنویسیم یا موضوعی رو به عنوان واحد انسانی دقیق بیان کنیم. مسئله ما در

روشمندی هم مانند چیزهای بسیاری جواب میدهد. اما منظور شما از “جواب میدهد” چیست؟ نتیجه دلخواه؟ نتیجه خوب؟ نتیجه صحیح و درست؟ نتیجه کم هزینه؟ نتیجه سودآور؟ نتیجه…؟ آیا انتخاب نوع نتیجه برایتان دشوار است؟ ما همیشه نیاز به توضیحی صریح و واضح از موضوعات داریم. درباره اهمیت صراحت در